Derinlere inmekle
Acılar doldu yine kulaklara
Bıraktım nefesimi aldığım taşa
İçimdeki yukarı çıkma arzusuyla.
Yüksekleri denedim kendimde
Aydınlığa ulaşmakla daha da bağlı kaldım derinlere…
Belki de yaşamaktı bu çelişkide;
Bir derine bir de göklere erişme isteğiyle…
Kimi onda kimi bunda aradı kabahati
Ama hep kendindeydi “aşağılaması”
Belki de haklıydı Nietzsche
Bir kuvvet ile göğe çıkan insan
Çakılabilirdi de yerin en dibine.
Ne kadar yükseğe ve aydınlığa çıkmak isterse, o kadar kuvvetle toprağın altına inmek ister kökleri, karanlığa, derinliğe, kötülüğe.
Friedrich Nietzsche
Barkın TUNÇ 